Afgelopen Donderdag ben ik naar de dansvoorstelling Straight Around van het Nederlands Dans Theater geweest. De voorstelling begon met Two een dans gemaakt door Hans van Manen. Uitgevoerd door Madoka Kariya en Alexander Anderson. De danspartners lieten een prachtig samenspel zien waarbij ze elkaar goed aanvoelen. Voor dit stuk heeft Hans van Manen de choreografieprijs van de VSCD (vereniging van schouwburg- en concertgebouw directies) ontvangen.
De volgende dans was Solo wederom gemaakt door Hans van Manen. Uitgevoerd door Gregory Lau, Benjamin Behrends en Miguel Duarte. In deze dans wisselden de dansers elkaar af om zo om beurten 1 personage neer te zetten. Door het hoge tempo en danspassen die veel eisen van de dansers is het onmogelijk om deze dans van 8 min. door 1 danser uit te laten voeren. Ondanks de wisseling kreeg ik als kijker wel het idee dat er 1 personage was en dat deze af en toe soort van in de war was of in strijd met zichzelf om de beste kant van zichzelf te laten zien.
Hierna volgde de dans Feelings gemaakt door Sharon Eyal & Gai Behar. Uitgevoerd door Fay van Baar, Alice Godfrey, Madoka Kariya, Xanthe van Opstal, Katarina van den Wouwer, Alexander Anderson, Miguel Duarte, Guido Dutilh, Gregory Lau en Paxton Ricketts. Van deze dans was ik erg onder de indruk, door de strakke outfits zag je mooi alle spieren aan het werk om de bewegingen uit te voeren. Zelf was ik vooral onder de indruk van de kracht van Alice Godfrey die de hoofdrol had. Hieronder een korte impressie:
Na de pauze was het tijd voor de laatste dans Handman gemaakt door Edward Clug. Uitgevoerd door Alice Godfrey, Aya Misaki, Xanthe van Opstal, Katarina van den Wouwer, Alexander Anderson, Benjamin Behrends, Guido Dutilh, Gregory Lau en Graham Kaplan. Een dans van 20 minuten waarbij je zo meegenomen word dat het lijkt alsof de tijd zo voorbij is. Favoriet stukje uit deze dans was voor mij onderstaand fragment. Het leek echt alsof de dansers een soort van zweefden op het podium.
Aan Carla met wie ik samen op dansles zit had ik gevraagd of ze haar menig over de voorstelling wilde geven. Ze was namelijk samen met haar zoon geweest en ik vind het leuk om te horen hoe hij het beleefd heeft. Ze heeft er een heel leuk verhaal van gemaakt lees je mee?
Het is donderdag 25 februari, Niels is de dagen aan het aftellen geweest om uit te gaan met ons en zijn vriendinnetje. Die ene die hij juist geen verkering durft te vragen. Ze zijn allebei 7 en zitten bij elkaar in de klas en op ballet, bij juf Ingrid.
Vanavond is een voorstelling van het geweldige NDT2 in ons theater. De kinderen hebben vanaf morgen vakantie dus het mag laat worden.
Misschien is het de spanning, misschien is het de reactie op toe zijn aan vakantie, maar uitgerekend vandaag wordt Niels ziek van school gehaald. Hij houdt zo de spanning er goed in, gaan we wel of gaan we niet. Rust en paracetamol doet wonderen en we kunnen onze gast ophalen. Twee giebelende kleine dansertjes laden op. Eenmaal in het theater hebben ze bekijks omdat ze de enige kinderen zijn, ze rennen en spelen nog wat alvorens ze straks niet alleen stil moeten zijn maar ook stil moeten zitten. Hun plekje is op de voorste rij tussen ons in. Na wat korte instructies hoe te gedragen en gewapend met keelsnoepjes en een waterfles om het gehoest te dempen gaat het doek open. Prachtige muziek, dansers en hun bewegingen hebben niet alleen ons maar ook die kleintjes in de greep. Zelfs op een viool solo van Bach blijven zij geboeid en niet onrustig, de mannen die hier enigszins de hoofdrol hebben, hebben met name Niels volledig in aandacht. Na het adembenemende Feelings is daar de pauze. Het tweetal is als eerste de zaal uit en krijgen wat te drinken, even ontladen en spelen hoort er even bij. Ik ben al lang blij dat ze niet weg willen en na de pauze worden we nog getrakteerd op het prachtige 20 minuten durende Handman. Even zie ik Niels ernstig met zijn benen zwaaien en de aandacht trekken van zijn vriendinnetje, maar al snel wordt hij wederom gepakt door de dansers en hun dans en zit hij met open mond te kijken. Tijdens de staande ovatie blijven alleen deze twee kleintjes zitten, ze zijn moe maar ook duidelijke onder de indruk. Wanneer Niels zegt :”huh is het nu al afgelopen en hij pirouettes maakt met zijn armen mooi gebogen in de lucht krijg ik een mooi bevestiging van een geslaagde avond!
Wil je deze voorstelling ook zien?
Den Haag
Theater aan het spui
Do 3 maart 20:00
Vr 4 maart 20:00
Za 5 maart 20:00
Zo 6 maart 20:00
Tilburg
Theater Tilburg
Di 8 maart 20:15
Zaandam
Zaantheater
Do 10 maart 20:15
Zwolle
Theater de Spiegel
Za 12 maart 20:00
Venlo
Theater De Maaspoort
Di 15 maart 20:15
Drachten
Schouwburg De Lawei
Do 17 maart 20:00
Dordrecht
Schouwburg Kunstmin
Za 19 maart 20:15
Haarlem
Stadsschouwburg
Zo 20 maart 20:15
Amersfoort
Theater De Flint
Wo 23 maart 20:15
Amsterdam
Stadsschouwburg
Vr 25 maart 20:30
Za 26 maart 20:30
Maastricht
Theater a/h Vrijthof
Di 29 maart 20:00
Rotterdam
Schouwburg
Do 31 maart 20:15
bekijk ook
