Zelf ben ik elke keer weer op zoek naar manieren om belangrijke levenslessen aan mijn kinderen te leren. Door mijn experimenten en bevindingen op te schrijven hoop ik dat ik anderen ook kan inspireren. Natuurlijk niet op dezelfde manier als ik het doe, want iedereen is anders! Haal eruit wat werkt voor jou of lees het en denk dat is helemaal niks voor mij :) Vorige keer had ik al verteld over een andere manier van vragen stellen, vandaag komt dat een beetje terug tijdens het verplaatsen in een ander.
Iedere persoon is uniek en er is niemand die precies hetzelfde is als jou. Soms zul je iemand tegenkomen die op vele vlakken hetzelfde denkt of zelfs iemand die veel dingen op dezelfde manier doet. Toch zullen er ook dan kleine verschillen zitten en dat is ok. Dit probeer ik mijn kinderen ook mee te geven. Iedereen is bijzonder op zijn eigen manier. Maar als gezin horen we wel bij elkaar. Door ze te leren zich te verplaatsen in een ander zullen ze minder snel de ander pijn willen doen of verdrietig maken. Zo word de sfeer in huis beter en ons gezin hechter.
Walk a mile in someone else’s shoes
Elke dag probeer ik een moment te vinden dat we om de beurt vragen aan elkaar stellen. Op die manier leren de kinderen om interesse in elkaar te tonen. De vragen mogen ze zelf verzinnen. Vaak zijn ze daarin veel creatiever dan dat ik ben. Hierdoor leer ik zelf ook weer door deze gesprekken met hun. Wat ik wel merk is dat ze vooral concrete vragen stellen zoals wat is het lekkerste dat je hebt gegeten vandaag? Wat is het leukste dat je hebt gedaan vandaag? Welk boek heb je uitgekozen? Zelf probeer ik daarom juist de diepere vragen te stellen. Waarom heb je voor dat boek gekozen? Hoe voelde je je toen je uitgekozen werd om hulpje te zijn?
Ook na een ruzie is het belangrijk om er op een rustig moment achteraf nog even op terug te kijken. Weet je nog dat je net heel boos werd, kun je me uitleggen waarom dit precies was? Wat zou je willen dat de ander voor je had gedaan? En aan de ander: Kon je merken dat hij boos werd? Hoe zag of voelde je dat? Begrijp je waarom dit gebeurde? En voor hun samen Hoe zou je het de volgende keer zo kunnen oplossen dat niemand boos hoeft te worden? Wat kun je nu leren van deze ruzie?
Wat ook een fijn hulpmiddel is: boeken. Vooral boeken die over emoties gaan. Blije gebeurtenissen bijvoorbeeld over een kindje dat jarig is en super blij word van alle kadootjes. Maar ook verhalen over ruzie of een verdrietige gebeurtenis zijn heel leerzaam. Betrek de kinderen bij het verhaal. Ik zie dat deze persoon tranen in zijn ogen heeft, ik denk dat hij verdrietig is. Weet jij misschien hoe dat zou kunnen komen? Of ik begrijp wel dat deze persoon jaloers is, want als mijn beste vriendje ineens met iemand anders speelt dan zou ik dat ook niet leuk vinden. Vraag de kinderen ook of ze zelf wel eens zoiets hebben meegemaakt. Of hoe ze zich zouden voelen wanneer ze het zouden meemaken. De kinderen vinden het trouwens helemaal geweldig als je zelf verteld over wat je vroeger hebt meegemaakt. Over gebeurtenissen die je echt hebt meegemaakt en hoe je je daar bij voelde. Dus durf zelf ook kwetsbaar te zijn. Juist die momenten maken dat ze inzien dat kwetsbaar zijn mag. Dat ze niet alleen de leuke dingen van het leven vertellen, maar ook hun (gevoelens tijdens) minder leuke momenten.