Iets om over na te denken: wat voor vragen stel jij?

Vandaag wil ik jullie meenemen in iets persoonlijks wat mij op dit moment erg bezighoud. Diepgang in relaties. En daarmee bedoel ik niet alleen de relatie met je partner, maar juist de relatie met iedereen die dicht bij je staat. Je kind, je ouders, je beste vriendin. We zijn gewend in deze drukke maatschappij om steeds meer langs elkaar heen te leven. Hoe was jou dag? Hoe gaat het met je? Standaard vragen die lijken alsof je geïnteresseerd bent, maar denk eens na: hoe vaak beantwoord je deze vragen met een simpel goed en hoe was jou dag of goed en hoe gaat het met jou?

Wanneer mijn kinderen uit school komen hebben ze een hele dag vol indrukken achter de rug. Als ik ze de vraag stel hoe was je dag, krijg ik soms een weet ik niet meer en anders noemen ze een paar dingen op die ze hebben gedaan. Maar is dat nu echt wat je als moeder wilt weten? Lezen, schrijven, knutselen bijna elke dag komen die activiteiten wel langs. Maar weet ik dan echt iets over ze? Liever stel ik ze tegenwoordig vragen als: wat was het grappigste wat je hebt meegemaakt vandaag? Wat maakte je trots op jezelf vandaag? Kun je me vertellen waar je dankbaar voor bent vandaag? Vragen waar ze even over nadenken en dan met de meest waardevolle verhalen komen. Verhalen die mijn hart raken en ervoor zorgen dat de band tussen ons hechter word.

Dat die band sterk is heb ik namelijk zelf hard nodig. De vader van mijn kinderen en ik zijn uit elkaar. Dus naast de schooluren mis ik nog een stukje meer uit hun leven. Dat doet pijn en zorgt ervoor dat je twijfelt aan hoe je het doet als moeder. Ik wil het liefst dat ze weten dat ze altijd alles tegen me mogen vertellen: waar ze over nadenken, hun dromen en ook hun gevoelens. Dat ze boos waren omdat hun beste vriendje niet samen buiten wilde spelen, dat ze verlegen werden van het complimentje van de juf. De echt belangrijke dingen uit hun leven. En tuurlijk daar hoort ook bij dat ze blij zijn dat ze een level hoger zijn in een spelletje van de tablet :) want als ze klein zijn de belangrijke dingen misschien in onze ogen ook klein, maar als we daar nu niet naar luisteren hoe weten ze dan dat ze ons later kunnen vertrouwen met de grote dingen uit hun leven?

Nu heb ik mijn stukje vooral gericht op de relatie met mijn kinderen, maar je kunt dit toepassen op elke relatie in je leven. Waardoor ik geïnspireerd ben? Na het lezen van dit stukje werd ik zo geraakt daar moest ik gewoon wat mee doen:

Save relationships ask right questions

Vooral het stukje hoe een dag met jonge kinderen verloopt is zo herkenbaar! Ik vertaal het hieronder even in mijn eigen woorden:

Hoe mijn dag was? Het was de beste dag van mijn leven en tegelijkertijd de slechtste dag. Mijn hart smolt meerdere momenten van pure liefde en evenveel keren voelde het alsof het kon barsten zo overprikkeld werd ik. Ik was eenzaam terwijl ik geen moment alleen kon zijn. Ik raakte overprikkeld door alle aanrakingen, maar zodra ze niet in mijn buurt waren wilde ik ze knuffelen. Ik verveelde me te pletter en tegelijkertijd was er zoveel te doen dat het voelde alsof ik het niet aankon. Vandaag was teveel maar ook niet genoeg. Het was vol herrie en stilte. Het was zwaar en mooi. Het ene moment ging het zo goed dat ik verlangde naar een groter gezin vol liefde, 5 minuten later dacht ik wie hou ik voor de gek moeder zijn is niks voor mij. Wanneer je de hele dag verschillende stemmingen meemaakt, behoeftes probeert te vervullen en ook nog eens overal op tijd wil zijn is je dag gewoon al deze dingen tegelijk. Niet dat ik klaag, zeker weten niet. Ik zou het niet anders willen. Dus zoek er geen oplossing voor. Ik wil er alleen mee zeggen dat ik mijn dag niet makkelijk kan uitleggen…